8. „Niespodziewana miłość.”

-Musisz tam wracać?- zapytał, choć doskonale znał odpowiedź.

-Tak, przecież przyjedziesz do mnie na święta. Przemyślimy wszystko na spokojnie i wtedy zdecydujemy. Hmm?- złożyła na jego ustach pocałunek.

-Gdybyś poczekała trzy dni to byśmy polecieli razem.- próbował chwycić się ostatniej deski ratunku.-Znowu będę musiał jeść na mieście.

-Tylko tydzień, potem już wszystko wróci do normy. Obiecuje.

Od kilku dni myśli Emmy były skierowane w kierunku jednej osoby. Co wieczór odliczała dni do przyjazdu Davida. Tylko trzy dni, albo aż trzy dni. Starając zająć się czymś sensownym wymyślała coraz to nowsze zajęcia. Garderoba została uprzątnięta, a nie potrzebne rzeczy postanowiła oddać potrzebującym, ozdoby świąteczne już przystrajały dom, a puszki wypełnione były po brzegi pierniczkami. Ciszę w pokoju przerwał dźwięk dzwoniącego telefonu.

-Hej, jasne. To może wpadniesz do mnie.- zaproponowała po chwili.- Dziś jestem troszkę nie wyjściowa. W takim razie do zobaczenia.-dodała na sam koniec.

-Jak to?-spojrzała na niego przerażeniem, a jej oczy wypełniły się łzami.-Przecież to nie możliwe.

-Przestań płakać, już nie umieram.- przytulił ją, dodając tym samym otuchy.-Pomyśl ludzie umierają zostawiają dzieci, żony. Ja nie mam nikogo.

-Jesteś okropny.- odepchnęła go i usiadła na łóżku, skrywając twarz w dłoniach.

-Emma nie płacz no, to tylko mały guz, zbiorę pieniądze na leczenie, jeśli trzeba będzie to się usunie, czy jakoś tak. No przestań lekarz powiedział, że to wcale nie jest wyrok śmierci.-usiadł obok niej i objął ją ramieniem.-Już spokojnie. Zrobili mi dokładniejsze badania, po świętach się zgłoszę wtedy wszystko będzie już jasne.

-Nie da się tego jakoś przyspieszyć?- zapytała z nadzieją w głosie, ujmując jego dłoń.

-Taki „zabieg” jest bezpłatny.- mówiąc to użył odpowiedniego gestu.-Leczenie jest kosztowne, ale znalazłem fundacje, więc jakoś to będzie. Wiadomo, że można usunąć go od ręki, ale to wymaga dużego nakładu pieniędzy, a ja jak na razie jeszcze się nie dorobiłem fortuny.-zaśmiał się.-Emma uśmiechnij się przecież nie zawisł nade mną wyrok śmierci. To trochę skomplikowane, ale jeśli będę się stosował do zaleceń lekarzy, wszystko pójdzie gładko.-wziął ja w swoje ramiona, cicho łkała, ale oddech stawał się coraz to bardziej spokojny. Chwycił ją za podbródek, jednocześnie zmuszając by popatrzyła mu w oczy.-Em, bo ja...- rozmowę przerwał dźwięk wibrującego telefonu.

-To pomyłka.- odrapała po chwili,zajmując miejsce obok przyjaciela.-Nie chciałbyś spędzić z nami pierwszego dnia świat. Będzie obiad, posiedzimy przy choince.- zaśmiała się.-Nie daj się prosić, to dla mnie ważne.

-To chyba nie jest najlepszy...- i tym razem nie było mu dane skończyć.

-Jeśli chodź trochę mnie lubisz, to spędzisz ten czas z nami.- na jego twarzy pojawił się uśmiech, nadzieja na to, że chociaż w małym stopniu dla niej tak ważny jak ona dla niego. Czy ta nadzieja okaże się dla niego ratunkiem, a może tylko bezpodstawnym zawirowaniem?

-Może przejdźmy się na spacer, co Ty na to?

-Emma nie bądź na mnie zła, to nie jest przecież moja wina.- ujął jej twarz, jednocześnie przybliżając się znacznie za blisko. Jej ciepły oddech jeszcze bardziej skłaniał go do pocałunku o którym poniekąd marzy od kilku lat. Ich usta powoli złączyły się w pocałunku.

-Nigdy więcej tego nie rób.-wycedziła przez zęby. Wyswobodziwszy się z objęć, szybkim krokiem kierowała się w stronę jej obecnego domu. Oczy wypełniały łzy, a w sercu czuła żal. Jednocześnie była zła na siebie za to, że po raz kolejny dała się  zbliżyć Maxowi do siebie. Nie wiedziała co tak naprawdę kierowało chłopakiem w chwili pocałunku, prawdziwa miłość, a może tylko fascynacja i chęć skosztowania tego co nie było mu nigdy dane.

Coraz to częściej przyłapywała siebie na myśleniu o brunecie. Za każdy razem tłumacząc to w ten sam sposób- przyjaźń. Jak by wyglądało jej życie, gdyby nie wyjechała do Mexico City, czy byliby wtedy razem. Jednocześnie za każdym razem karciła się, powracając myślami do mężczyzny, którego jak dotąd uważała za miłość swojego życia.

Dziś wrzucam na szybko. Następny dodam w wigilię, jednak nie będę informować, bo doda się automatycznie- jeśli macie ochotę to wpadnijcie ;)